Spelt, gojibessen en macapoeder, deze tot ´superfoods´ gebombardeerde voedingsmiddelen lijken hun langste tijd te hebben gehad. Alhoewel veel mensen alweer overgestapt zijn op onze eigen Hollandse ´superfoods´ zoals broccoli en boerenkool, lijkt Quinoa (net als de avocado) nog steeds vrij populair in voedingsland. Hype of niet, inmiddels is het in vrijwel elke supermarkt gewoon te verkrijgen. Maar men vergeet vaak wat voor veranderingen deze plotselinge stijging van de vraag kan betekenen voor een productieketen. Quinoa mag dan gezond zijn, is het dat ook voor de mensen aan de andere kant van de wereld die het produceren?
Uit een rapport van de Wageningen Universiteit bleek dat de wereldwijde Quinoa export vanaf 2001 in 5 jaar steeg met zo’n 27%. Na Bolivia is Peru de grootste exporteur van het ´gouden graan´ uit de Andes. De arbeidsomstandigheden zijn echter niet om over naar huis te schrijven. De onzekerheid die gepaard gaat met het onstabiele inkomen blijkt een punt waar aan gewerkt moet worden volgens het SDG Fonds, dat wereldwijd geld vrijmaakt voor het behalen van de doelen. Maar ook de verschillen tussen man en vrouw blijken groot, waarbij vrouwen het zwaar te verduren krijgen. Om tot mogelijke oplossingen te komen moet volgens de UN eerst meer transparantie in de productieketen gecreëerd worden.
Transparantie
Om de productieketen van de graansoort inzichtelijker te maken financierde het SDG Fonds- in samenwerking met andere organisaties- daarom een project om de werkomstandigheden en genderongelijkheid in de Peruaanse Quinoa sector te verbeteren. De internationale arbeidsorganisatie kwam al voor het officiële einde van het project met een rapport waarin de voorlopige resultaten bekend werden gemaakt.
Hieruit blijkt dat het project positieve effecten heeft gehad op het welzijn van de boeren. Maar het interessantst zijn misschien wel de suggesties die de auteurs geven voor de consument aan de andere kant van de productieketen- wij dus. Zij roepen op om bij het kopen te letten op certificaten en keurmerken. Als er niets over de herkomst op de verpakking staat kun je ervan uitgaan dat het met chemische bestrijdingsmiddelen is geproduceerd. In Nederland staat gewoonlijk een EKO-keurmerk op verpakkingen. Dit betekent dat de boerenbedrijven in ieder geval eens per jaar worden gecontroleerd. Sommige merken beweren echter dat het wel wordt gecontroleerd, maar dit gebeurt vaak door lokale instanties die over het algemeen minder waarde hechten aan biologische teelt.
Om zeker te weten dat je biologisch geproduceerde quinoa in handen hebt is dus vrij lastig, maar als je waarde hecht aan de arbeidsomstandigheden van de boeren kun je het beste voor fairtrade gaan. Ook hier is ruimte voor verbetering en de impact de aansluiting bij fairtrade handel initiatieven valt lastig te beschrijven. Je kunt ook voor lokaal geproduceerde quinoa gaan, deze zijn online verkrijgbaar en soms ook bij de Albert Heijn. Maar als je dit wel heel veel discussie vindt voor je salade, er zijn nog genoeg andere hollandse granen die niet onderdoen qua smaak of gezondheidswaarde!
Bron:
Bron foto: Jonas Tana