‘Vooruitgang voor vrouwen is vooruitgang voor iedereen.’ Die boodschap stond centraal tijdens de Development Days in Brussel. En die vooruitgang moet worden gestuurd door jongeren, als het aan de Young Leaders ligt.
De European Development Days (EDDs) in Brussel zijn sinds de eerste editie in 2006 uitgegroeid tot een jaarlijks hoogtepunt binnen de ontwikkelingssector. Overheden, ngo’s, banken en zelfs royalty is hier aanwezig. Dit jaar stonden meisjes en vrouwen centraal. Emancipatie, reproductieve rechten, geweld, onderwijs; alles rond de gedachte dat vrouwen aan de voorhoede van veel ontwikkelingen staan. Met #SheisWe moest blijken dat vooruitgang voor de positie van vrouwen, vooruitgang voor de gehele samenleving betekent.
Op de EDDs zijn ook zogenoemde Young Leaders aanwezig. Door ‘jonge leiders’ uit te nodigen probeert de Europese Commissie de toekomst niet alleen vóór de jonge generatie, maar mét hen te bouwen. Jongeren hebben op papier de overhand: meer dan de helft van de wereldbevolking is jonger dan dertig jaar. Maar deze groep heeft nog weinig te zeggen in de wereld. De Commissie selecteerde een groep van zestien jongeren tussen de 21 en 28 jaar op basis van hun bijdragen aan gendergelijkheid en een betere positie voor vrouwen.
Het Davos van de ontwikkelingssector
Met 42.000 deelnemers uit 152 verschillende landen worden de EDDs ook wel het ‘Davos van ontwikkeling’ genoemd, vergelijkbaar met het World Economic Forum in de Zwitserse stad Davos. Groots is het in ieder geval. Een gigantische hal huist 514 exposanten, van droge informatiestands tot heuse VR-experiences. Naast deze uitstallingen zijn er paneldiscussies en op drie grote podia treden sprekers aan.
De EDDs proberen de wereld van de ontwikkelingssamenwerking bij elkaar te brengen om ideeën uit te wisselen en nieuwe partnerschappen te vormen. “Het is erg bijzonder om hier te kunnen zijn”, laat een exposant weten. “Er zijn hier niet alleen organisaties, maar ook overheden en vertegenwoordigers van de Europese Unie. Het vergt amper iets om nieuwe contacten te leggen. Ik kan zomaar op een minister afstappen.” Het gaat daarnaast ook om zichtbaarheid van organisaties. “Die zichtbaarheid is goed voor het leggen van contacten, maar we zijn vooral gewoon erg trots op wat we gedaan hebben. En dat laten we graag zien!”
Young Leaders
De zestien young leaders hebben een uitvoerige selectieprocedure doorstaan. Eén van de gelukkigen is Ernesto Hernandez Otero uit El Salvador. Hij richt zich op gendergelijkheid binnen het onderwijs. Maar eigenlijk ziet hij zichzelf niet zo: “Ik ben een doener. Als ik zie dat iets niet klopt, dan wil ik er meteen iets aan veranderen.” In El Salvador is hij docent; hij startte een project op om meisjes te leren programmeren, zette z’n eigen consultancybureau op en timmert aan de weg in internationale sferen bij de Global Shapers.
Hernandez Otero ziet zichzelf als verbeteraar. Zo heeft hij ook verbeterpunten voor de EDDs. Hij wil hij dat jongeren nog meer te zeggen krijgen. “We hebben niet écht de touwtjes in handen. We zijn hier niet gekomen om een paar dagen V.I.P. te kunnen zijn. We willen ook echt de agenda veranderen. Daar moeten we de ruimte voor krijgen.”
Lais Rocha Leao uit Brazilië is een andere young leader. Ze is wetenschapper en onderzocht hoe vrouwen in favela’s veiligheid ervaren. “Vrouwen voelen zich vaker onveilig dan mannen en blijken geregeld omwegen te nemen om zich veilig te voelen.” Met deze kennis heeft ze een programma opgezet rondom haar universiteit om het veiliger voor vrouwen te maken. “Dat was nog op kleine schaal”, vertelt Rocha Leao. “Ik wil in de toekomst een soort handleiding maken waarmee stedelijke planners worden gedwongen vanaf het eerste moment met vrouwen rekening te houden. Nu wordt gender vaak pas in een korte paragraaf genoemd nadat alle plannen al rond zijn. Dat is niet effectief.” Zij noemt haar mede young leaders als mogelijke partners in de toekomst. “We moeten dit idee uitbreiden. Het is niet alleen een Braziliaans probleem.”
Op de EDDs zijn de young leaders niet de enige jonge mensen die wat te zeggen hebben. Nog iemand die eruit springt is Agnes Kabonesa uit Oeganda. Gedwongen uitgehuwelijkt op haar vijftiende, te jong bevallen van een kind dat overleed en onderdrukt door een gewelddadige echtgenoot. Ze werd uit haar benarde situatie geholpen door World Vision. “Ik ging terug naar m’n moeder, maar zij wilde me niet hebben. Ik was namelijk uit een huwelijk gestapt, wat niet mag. Gelukkig kon ik bij mijn tante blijven en naar school gaan.” Tegenwoordig gebruikt ze haar eigen verhaal om actie te voeren tegen kindhuwelijken en voor onderwijs voor meisjes. “Ik heb erg m’n best gedaan om meer zelfvertrouwen te krijgen. Eerst moest ik steeds huilen als ik mijn verhaal vertelde, maar nu ben ik sterk.” Haar moeder is inmiddels helemaal bijgedraaid: “Ze is heel trots op wat ik nu doe.”
Uniek in de wereld
“Dit evenement is uniek in de wereld!”, concluderen twee vrouwen die onderdeel uitmaken van de U.S. mission to the European Union. De twee Amerikanen zijn positief: “Je hebt hier zoveel verschillende organisatielagen die elkaar ontmoeten. Wij zijn hier om te leren. We gaan zeker kijken of we iets mee kunnen nemen naar de Verenigde Staten.”
Foto’s: Jontsje Fennema